donderdag 27 maart 2014

Huize Van Loon (Gedachte van deze week 13+14)

Naar aanleiding van een logje op 21 juni 2013 van medeblogster Es van Essen bezocht ik afgelopen week tijdens een vierdaagse trip naar Amsterdam het Museum Van Loon.
Het museum is gevestigd in een fraai grachtenpand in het hart van de Amsterdamse grachtengordel, aan de Keizersgracht 672.
Het was het woonhuis van de regentenfamilie Van Loon.
Willem Van Loon was in 1672 medeoprichter van de V.O.C.
Het museum geeft een beeld van de toenmalige wooncultuur en is vanwege het unieke karakter op de werelderfgoedlijst geplaatst.
Het museum omvat buiten het woonhuis ook een fraaie tuin en het voormalige koetshuis.
Via de entree loop je rechtdoor naar de tuinkamer, die uitzicht geeft op de tuin en het koetshuis.
 



In het souterrain, waar de bedienden huisden bevindt zich ook de keuken. 
De keuken is een reconstructie van de situatie rond 1900 en is sinds 1998 opengesteld voor het publiek.



Hieronder één van de menukaartjes, het geeft een idee van de rijke maaltijden, die werden opgediend in die tijd.


Vanuit het souterrain gaan we naar de tuin en het koetshuis. Op de aangrenzende gebouwen zijn een zonnewijzer en klokken te zien.




In het koetshuis is een restaurantje gevestigd, maar er zijn daar uiteraard ook de sporen van het verleden te zien, zoals o.a. deze koets.


In 2010 werd begonnen met de restauratie van het koetshuis, voor die tijd was het vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw een woonhuis getuige het fonteintje en de schouw.



Het complete stedelijke ensemble van woonhuis, tuin en koetshuis is uniek in Nederland.
Hieronder nog een blik op de tuin en het woonhuis met tuinkamer, gezien vanaf het koetshuis.


Vervolgens hebben we binnenshuis een rondgang gemaakt.
Naast een deel van het eerder vernoemde souterrain en de hal, zijn de representatieve vertrekken op de begane grond en de slaapkamers op de eerste verdieping te bewonderen.
Zo is er de eetkamer, die aan 24 personen plaats bood, de blauwe kamer, die als ontvangst- of woonkamer dienst deed, de tuinkamer en de rode kamer, alwaar de heren na de maaltijd hun sigaartje konden roken.


Verder staan of hangen er talrijke uurwerken in de verschillende vertrekken.







Op de eerste etage bevinden zich de diverse slaapkamers, zoals o.a. de Schaapjeskamer, de Vogelkamer (kinderkamer) en de Rode Slaapkamer (master bedroom).

De decoratie voor de Rode Slaapkamer werd gemaakt tussen 1771 en 1776 voor de toenmalige bewoner van het huis Hendrik Sander. In de kamer staat een set van vijf Imari vazen (drie hierboven en twee hieronder).


In de Kinderkamer hangen onder meer portretten van de kinderen, geschilderd door de twee belangrijkste kinderportretschilders uit die tijd, Charles Howard Hodges (1764-1837) en Thérèse Schwartze (1851-1918).



In de Vogelkamer staat een beeldje van ongebakken klei van de hand van de negentiende-eeuwse kunstenaar Pieter van Loon, voorstellende "De Rechtbank der Apen".


De Schaapjeskamer heeft een stoffering, die gebaseerd is op Indiase Sits, (bont gedecoreerde handbeschilderde of bedrukte stof uit India), dat op grote schaal werd geïmporteerd door de V.O.C.

Op het moment dat wij er waren liep er een expositie van kinderportretten met de titel van "Santvoort tot Lampe", vandaar dat er op diverse foto's eigentijdse afbeeldingen van kinderen te zien zijn.
Kunstenares Katinka Lampe portretteert voornamelijk kindergezichten en Dirck Dirckz. Santvoort was de kinderschilder bij uitstek in Amsterdam in de 17-tiende eeuw.
Het kinderportret van Willem van Loon uit 1636 kreeg nationale bekendheid toen het in 1955 op een kinderpostzegel werd afgedrukt.
Katinka Lampe legt de link tussen de portretten van de jongste generatie van toen en haar portretten van nu.
Tevens is deze expositie een samenwerkingsverband tussen Museum Van Loon, Katinka Lampe en de Stichting Go4Children om meer aandacht te krijgen en fondsen te werven voor medicijnonderzoek bij kinderen met kanker.
Bezoekers kunnen een donatie doen en/of een setje kaarten met kinderportretten kopen. 


Dit alles is maar een kleine greep uit de rijkelijk ingerichte vertrekken, het geheel is een waardevolle erfenis voor de huidige en komende generaties.

jeer

donderdag 13 maart 2014

Zonnebloemvakantieweek in Ommen (Overijssel) 3 t/m 8 maart 2014 (Gedachte van deze week 11 +12)

Mijn Zonnebloemvakantieweek als vrijwilliger zit er voor dit jaar weer op, zoals gezegd in mijn vorig logje waren wij dit jaar tijdens de carnavalsweek in Ommen te gast in de Imminkhoeve-Het Laerbos.
Het is een fraaie accommodatie in een schitterende omgeving en op de koop toe hadden we ook nog eens prachtig wandelweer.
Gasten en vrijwilligers hebben weer volop genoten van een bijzondere week, met heerlijk eten, leuke activiteiten en o.a. gastoptredens van het "Huisvrouwenorkest" uit Almelo en een entertainer uit Tilburg.
Verder maakten we ook nog een uitstapje naar de dierentuin in Emmen.
In de dierentuin was naast de vele andere dieren ook een pasgeboren giraf van drie dagen oud te bewonderen.
Klik op de foto's om ze in een ander venster (groter) te openen. 




Ook was er een fraaie vlindertuin, waar de vlinders vrolijk rond onze hoofden fladderden en zich tegoed deden aan allerlei lekkere dingen. Hieronder een vlinder, die er uitziet als een blad.



Ze waren er in vele kleurschakeringen, zoals deze blauwe.



Het was een lust voor het oog



Naast de vele andere dieren, zoals apen, olifanten, neushorens, leeuwen, enz. ... genoten ook de flamingo's volop in en van het zonnetje.


Uiteraard bezochten we ook het oude Hanzestadje Ommen aan de Vecht, om er de weekmarkt te bezoeken, een terrasje te pikken en te winkelen voor de liefhebbers.
In Ommen staat ook een sculptuur van Reinier Paping als winnaar van de Elfstedentocht in 1963.


Verder staan er nog diverse andere beelden, zoals deze beeldengroep, het is een soort drieluik van de historie van Ommen, gemaakt door de kunstenares Iris M. Le Rütte.
Het is een geschenk van het gemeentebestuur van Ommen aan de inwoners ter gelegenheid van 750-jaar stadsrechten van Ommen.

Het zwarte paard


Het zwarte paard heeft een middel in de vorm van een huis en verwijst naar een van de eerste herbergen in Ommen tevens verbindt het de voor- en achterkant van het paard als een brug, als een symbool voor de verbinding tussen het verleden en heden.

Bokje op het ei


Het bokje op het gouden ei symboliseert het agrarisch karakter van Ommen en het gegeven, dat veel inwoners uit Ommen één of meerdere geiten bezaten.

Kring van Mensen


Deze kring van mensen verbeeldt de verbondenheid van de Ommenaren met de Vecht en hun strijd tegen het water.
Tot 1981 overstroomde de Vecht jaarlijks en stond 's winters
de markt in Ommen onder water. De figuren lijken tot in hun middel in het water te staan en er is nog een opening gelaten in de kring, zodat jij je als bezoeker nog aan kunt sluiten in de kring.

Met name deze laatste beeldengroep geeft ook het gevoel van verbondenheid weer, dat er in zo'n vakantieweek van de Zonnebloem heerst.
Als vrijwilliger kun je een schakel vormen om de kring tussen mensen met een fysieke beperking, die in meer of mindere mate afhankelijk zijn van zorg en/of binnen of buiten afhankelijk zijn van een rolstoel, te sluiten.

Het thema van de Zonnebloem voor 2014 luidt:

" Er kan zoveel meer dan je denkt " 

Mocht je interesse hebben als vrijwilliger voor de Zonnebloem kijk dan eens hier


jeer