donderdag 24 november 2011

Wandelen in Venetië 3

Onze volgende wandeling in Venetië gaat niet specifiek door een bepaalde wijk, maar vindt in hoofdzaak plaats langs en rond het Canal Grande, de slagader van Venetië.

Eigenlijk was dit onze eerste wandeling, de eerste kennismaking met Venetië, zoals vele toeristen beginnen ook wij aan de Piazzale Roma, alwaar het busstation is.

Vanaf het plein lopen we naar de oever van het Canal Grande

Hier zien we de Ponte di Calatrava een moderne brug, die op 11 september 2008 geopend werd. Onder de brug is een rails gemonteerd, waarlangs een gondel mensen met een beperking naar de overkant kan brengen. Aan de andere kant van het water ligt het treinstation Santa Lucia van Venetië, hier kom een ander groot deel van de toeristen aan.      
De eerste souvenirstandjes dienen zich al snel aan met typisch Venetiaanse producten, de maskers in alle soorten en maten. Maskers, die o.a. tijdens het carnaval van Venetië, een 12 dagen durend feest gedragen worden.




25 meter verder langs dezelfde muur deze beeltenis met offerblok voor de armen.


Ook in Venetië is er natuurlijk medische hulp nodig.


Aan de overkant van het water vlak naast het station een blik op de Santa Maria di Nazaretta kerk, die de Scalzi kerk genoemd wordt, naar de eigenaars de carmelieten Scalzi.


Even verder ligt weer een brug over het kanaal de Ponte Scalzi, hieronder een impressie vanaf deze brug op het druk bevaren Canal Grande.



Op de foto hierboven zie je de koepel van de San Geremia e Lucia kerk. Het is geen aantrekkelijke kerk, maar desondanks één van de meest bezochte kerken van Venetië. Deze kerk is toegewijd aan zowel de profeet Jeremias, die de ondergang van Jeruzalem profeteerde, als aan St.Lucia.
St. Lucia was zo zedig, dat zij zichzelf de ogen uitstak, nadat een bewonderaar zich uitgesproken had over haar mooie ogen. Zij is nu de beschermheilige van de slechtzienden. Hieronder een foto van de achterkant van deze kerk.


Natuurlijk moet ook het huisvuil en ander afval opgehaald worden.


De kade, de Fondamenta di San Simeon Piccolo houdt op dus gaan we hier de "wijk" in. Even verderop treffen we een opmerkelijke deur aan met een bijzondere tekst.



Het is " La porta del poeta "  oftewel  " De deur van de dichter "


Ik heb een Italiaanse kennis om een vertaling van deze tekst gevraagd en heb er zelf met behulp van deze vertaling een meer "eigen" interpretatie aangegeven.
Het gedicht is van de Italiaanse dichter Mimmo Raia.

De deur van de dichter

Zoen

Verovering van lippen, een stilzwijgende confrontatie
Ademnood uit angst voor dit spannend verbond
Pupillen, die zich overgeven aan vruchtbare tranen,
vochtig stromend tussen trillende wimpers.

Dan komen we op een stoepje, dat er niet erg appetijtelijk uitziet.....,
  

maar dan blijken er in de boom erboven aan de andere kant van de muur de (over)rijpe vruchten van de vijgenboom te hangen.

Vervolgens belanden we toch in een wat drukker deel van de wijk, in een winkelstraat waar toch ook weer van alles te beleven valt.
Hieronder een foto van de opmerkelijke façade van Casa Martini, een klein charmant boutique hotel met kamers in diverse stijlen van 18de-eeuws Venetiaans, Provençaals tot 19de-eeuws Toscaans en eigentijds modern.


Italië staat ook bekend om zijn modieuze winkeltjes en de keuze is reuze!
   

In zo'n drukke winkelstraat heb je ook nog wel aardige doorkijkjes en zie je ook dat er nog mensen wonen en leven, hoewel de laatste neemt best wel een groot risico.



Tenslotte nog twee zaken waar je in Venetië (Italië) niet om heen kunt.

Ten eerste! O solémio, de gondeliers



en als allerlaatste natuurlijk Pinokkio


Ik schreef in het verleden al eens onderstaande senryu over Pinokkio.

-------------------------------------------

met beitel en guts

creëert hij een lefgozer

de poppenmaker

-------------------------------------------

© jeer 2011
Tot de volgende wandeling!
  

woensdag 16 november 2011

Winterslaap

Alvorens over te gaan naar wandeling 3 in Venetië, het volgende. 
Het jaar 2009 werd uitgeroepen tot het jaar van de egel. Ik plaatste toen dit egeltje op mijn toenmalige weblog (haikusenryu.weblog.nl) bij weblog.nl, het was een egeltje gemaakt van een klein boekje.



Het egeltje deed toen dienst als houder voor het menukaartje van het afscheidsdiner tijdens onze Zonnebloem-vakantieweek en  werd door vrijwilligers gemaakt.



Door het warme najaarsweer zijn de echte egels vaak nog niet in winterslaap gegaan en afgelopen week scharrelde er dan ook eentje rond in mijn tuin



Hij deed zich tegoed aan stukjes brood, die de vogels hadden laten vallen.


Tenslotte heb ik ook nog een egeltje in huis, dat ik ooit eens cadeau kreeg van iemand. Net als de eerste komt deze zeker de winter wel door en nu maar hopen dat dit het echte egeltje ook gaat lukken.


jeer

  
  
 

woensdag 9 november 2011

Wandelen in Venetië 2

Onze volgende wandeling gaat door de achterafstraten van de wijk Cannaregio en een  groot deel van deze wandeling blijft ver van de grote massa.
Het was onze laatste dag in Venetië-stad, de vorige dag waren we op het eiland Murano.

We zijn onze wandeling gestart bij de Rialtobrug, de beroemste brug van Venetië, deze brug is het middelpunt van de Rialtobuurt, waarna de brug vernoemd is. De Rialto, wat hoge oever betekent, was een van de eerste bewoonde plaatsen in de lagune. Hier zijn ook de vismarkt en groenten- en fruitmarkt.






Vanaf de Rialtomarkt zijn wij naar de Fondamenta Nuove gelopen. Vanaf deze kade heb je zicht op de begraafplaats van Venetië, die gelegen is op het eilandje San Michele. De begraafplaats werd in 1807 in de Napoleontische tijd gebouwd, begraven in de stad werd toen verboden. Hier ligt o.a. de componist Igor Stravinsky begraven.



Ook werden we hier verrast door het enige toevallige regenbuitje tijdens ons zesdaagse verblijf in Venetië.


Nog snel voor de bui een doorkijkje op de Rio dei Gesuiti.

Tijdens het regenbuitje hebben we even geschuild in de jezuïetenkerk Santa Maria Assunta, genaamd de Gesuiti, die gelegen is aan de Campo dei Gesuiti.
  

Zoals gezegd in het begin van dit logje, waren hier weinig toeristen, behalve natuurlijk net die drie hierboven toen ik de foto nam.
Verder kwam je bijna geen hond tegen nou ja vooruit deze dan hoog en droog.


Even later komen we bij de Nuova Scuola Grande oftewel de Santa Maria della Misericordia, een van oorsprong abdijkerk, die tegenwoordig dienst doet als centrum van kunst en restauratie. Er loopt op dat moment een expositie van Pietas van Jan Fabre.







Tenslotte komen we op de Campo Ghetto Nuovo. Het getto van Venetië was het eerste Joodse getto ter wereld en bestaat sinds 1516 en behelst een eigen eiland in de wijk Cannaregio. De eerste Joden kwamen aan het eind van de 14e-eeuw naar Venetië en vestigden zich in dit deel van Cannaregio waar een metaalgieterij (geto) stond, waar de naam getto aan ontleend is. De poorten van het getto waren tussen zonsondergang en zonsopgang gesloten en de artsen waren de enigen, die 's nachts uit het getto mochten. Het was Napoleon, die in 1797 de poorten liet slopen en in 1866 kreeg de Joodse bevolking dezelfde rechten als de rest van de Venetianen.




Aan de campo ligt de kunstgalerie Melori & Rosenberg waar een werk hing van Gianni D' Este Widmann, genaamd Ghetto Novissimo, dat de deportatie van de Joden uit de wijk voorstelt tijdens de tweede wereldoorlog.


Op de campo vind je ook de gedenktekens ter nagedachtenis aan de Holocaust.




Tenslotte vind je er ook nog de enige koshere residentie van Venetië.


Tot de volgende wandeling.

jeer




zaterdag 5 november 2011

Haiku van de maand november

Haiku/senryu van de maand November


-------------------------------------------------------------

herfst wacht op winter

een natuurlijke schijndood

vol kleurschakering

-------------------------------------------------------------



jeer