Vesting Bourtange

Tijdens onze vijfdaagse vakantie in Drenthe en Groningen hebben we ook drie wandelingen gemaakt, een rondwandeling door Eext, een wandelroute door het Deurzerdiep en een wandeling in en rond Bourtange.
Bourtange is een pittoresk vestingdorp in de provincie Groningen dicht tegen de Duitse grens. 
Nadat we eerst het dorp doorgewandeld zijn, hebben we daarna ook de wandeling rond Bourtange gemaakt.

Bij aankomst treffen we de poortwachter aan bij de Contrescarpbrug (contrescarp is het talud aan de buitenzijde van de gracht).

Dezelfde brug maar dan vanaf de andere kant

Zicht op de vesting met de molen en kerk

Even verderop kom je via de Vriesse Poort de vesting binnen.

Standerdmolen in Bourtange

Zoals gezegd het is een pittoresk dorpje met een aantal leuke winkeltjes, diverse musea en een dorpsplein met gezellige horeca.

In een winkeltje was dit "Donderglas" ook wel "Stormglas" genaamd te koop, een ouderwetse weervoorspeller.

Het donderglas is voor zover bekend de oudste weervoorspeller, het werkt als een barometer. Vermoedelijk werden er in de zuidelijke Nederlanden al in begin 1600 donderglazen verkocht. Ze werden veel in de scheepvaart gebruikt, de uitdrukkingen "storm in een glas water" en "gedonder in de glazen" stammen wellicht uit die tijd.

Het oude afweergeschut

Regelmatig zijn er groepen te zien, die de oude gebruiken naspelen.

Deze keer was er een gezelschap uit Duitsland, dat oude ambachten demonstreerde en als ordebewaarders optrad. 

Kinderen, maar ook vaders konden er zelf pannenkoekjes bakken op een houtvuurtje.

Ook was er een gedenkteken voor gesneuvelde Poolse militairen.

Tot zover de rondgang door het dorp, wij hebben deze keer geen musea bezocht, daar zijn we de dagen ervoor al geweest in Zwolle en Groningen, want we komen met name ook voor de wandeling rond Bourtange en dat zal ook nog enige uurtjes vergen. 

Voor de liefhebbers hier nog een link naar een YouTube filmpje over Bourtange.

Het natuurgebied rond de vesting Bourtange was vroeger een moeras, het Bourtangerveen, dat tot laat in de Middeleeuwen een grote natuurlijke barrière vormde langs de Duitse grens. 
Door ingrijpen van de mens en verdroging, verdween het moeras.
Het wordt een wandeling door bos en open landschap, in verband met loslopend vee en Konikpaarden mogen honden niet mee.
We verlaten de vesting via de Contrescarpbrug en volgen het pad langs het Stobbenkanaal tot en met de eerste twee sterpunten van de vesting. We steken het kanaal over en vervolgen onze weg circa 500 meter met het kanaal aan de linkerhand tot aan De Redoute Bakoven (klik link voor informatie).
Hier gaan we rechts over het sluisje (3) en de "Soldatendijk" (4) richting Duitse grens (7).

Op de Soldatendijk ook wel de Bakovenskade genoemd zien we de Konikpaarden.

In de verte graast een kudde schapen

Er groeien en bloeien nog meer mooie dingen

Toch staan er ook wat minder fraaie dingen

Aan het einde van de Soldatendijk gaan we rechts over De Linie en gaan daarmee parallel aan de Duitse grens, hier staat ook nog een oude Franse grenspaal, die we gemist hebben. Uit angst voor de Pruisen hebben de Fransen deze verdedigingslinie aan het eind van de achttiende eeuw aangelegd. Zo'n smalle begaanbare zandrug in het veenmoeras werd een tange genoemd, vandaar dat er verschillende plaatsen aldaar de uitgang tange in hun naam hebben, zoals o.a. Bourtange en Wessingtange.

We volgen nog een poosje de Duitse grens om vervolgens weer naar Nederland richting Bourtange terug te keren. Onderweg als we even uitrusten op een bankje en iets eten en drinken krijgen we bezoek.

Een slak schijnt onze eierkoeken ook lekker te vinden.

Op ons laatste stukje van de wandeling even ten noorden van Bourtange komen we langs de oude Joodse begraafplaats. Bourtange telde na Amsterdam en Winschoten een grote Joodse gemeenschap. Er staan nog negen grafstenen uit de voorvorige eeuw min of meer overeind op deze afgelegen plek.

We lopen moe maar voldaan via de vesting terug naar onze auto om naar ons hotel te gaan, we stappen in en na vijf dagen mooi weer begint het te regenen, maar wij gaan naar huis de volgende morgen.

jeer

Mozaïekfestival in Oss

Momenteel is er in Oss een Mozaïekfestival, het festival vindt plaats op de Wal 2 in het centrum van Oss. Tot en met 30 oktober 2016 zijn er vele fraaie creaties te bewonderen. 
Tevens worden er workshops, lezingen en demonstraties gegeven. 
De openingstijden zijn op donderdag t/m zondag van 13.00 uur tot 17.00 uur. Toegang gratis.

 -------------- ---------------------------------------

wat  een  priegelwerk

steentje  voor  steentje  geplaatst

op  grootte  en  kleur

 -------------- ---------------------------------------

Hieronder een kleine greep uit de expositie.

Gezamenlijk werk Mozaïekgilde

"Mozaïeklid"  

Werk van Jannemeis Snels

keramiek op trespa 

"Knipoog naar Venetie"

Anna van Loenen-Eertink

"Terugreis"

Marjan Verheyden

Mozaïekschool Wilrijk

"Maria"

door Mahmoud

Gast Mozaïekgilde Syrië/Helmond

"De Marskramer"

naar voorbeeld van het schilderij van Jeroen Bosch

door Lily van Nunen 

Hieronder twee werken van Henk Welten (glasmozaïek)

"Olifant" 

"Koehond"

"Vlindertafel"

Henrike van den Broek

Gast Mozaïekgilde 

"Jeroen Bosch"

van Paola Zavagno Italië

Mixt media mozaïek en granito

Het werk is een eerbetoon aan Jheronimus Bosch

"Contemplazione Dall'Empireo" 

j e e r

Wilden en Nieuwe Wilden in Zwolle en Groningen

Hier dan een impressie van de korte vakantie in eigen land, wat ik in mijn vorig logje reeds beloofd had. 
Zoals gezegd waren we in de provincies Drenthe en Groningen.
We verbleven 3 nachten in Eext en 2 nachten in Stadskanaal.
We hadden vijf dagen schitterend weer en hebben er diverse wandelingen gedaan, wij bezochten o.a. vestingstadje Bourtange en ook de stad Groningen.
Op onze aanreisdag brachten we een bezoek aan het museum de Fundatie in Zwolle. Hier loopt tot met 18 september 2016 de expositie "Wilden", met werken van de expressionistische kunstenaarsgroeperingen "Brücke" en "Der Blaue Reiter".
In het begin van de twintigste eeuw veranderden de leden van deze groeperingen, met o.a. Wassily Kadinsky, Ernst Ludwig Kirchner, August Macke, Franz Marc, Max Pechstein en Alexej von Jawlensky voorgoed het gezicht van de moderne kunst.
Het veranderde van kunst van de buitenwereld naar kunst als uitdrukking van emotie en innerlijke beleving. 
Hieronder een kleine selectie uit de vele werken.

Portret van Heinz Aron door Paul Citroen.

Paul Citroen was bewonderaar van de schilders van "Brücke" en "Der Blaue Reiter" 

De Schepping van de Paarden van Franz Marc

Dieren van Heinrich Campendonk

Witte Stip van Wassily Kadinsky

Abstracte Kop van  Alexej von Jawlensky

" Licht "

en

" Duisternis "

Verder is er t/m 18 september 2016 ook het werk van Rob Scholte te zien met de 

" Rob Scholte's Embroidery Show "

Hij struinde kringloopwinkels, rommelmarkten, etc af en verzamelde zo borduurwerken. 

Borduurwerken waar "hobbyisten"  uren, dagen, maanden en nog langer aan gewerkt hadden en die nu afgedankt werden en voor 'n enkele euro te koop waren. Als eerbetoon aan de onbekende makers toont hij deze verzameling van bijna duizend borduurwerken in de "Wolk" van het Museum de Fundatie. 

Hij toont van alle werken de achterkant om de worsteling van de makers te laten zien om een zo mooi mogelijke voorkant te creëren. Aan de achterkant zie je dus alle losse draadjes, maar wanneer je het van een afstand bekijkt, dan zie toch duidelijk wat de bedoeling van het werk is.

Ter afsluiting van ons bezoek aan Museum de Fundatie een foto van het museum met het dak in de vorm van een wolk.

Nadat we in Eext op ons logeeradres aangekomen waren en ons geïnstalleerd hadden, hebben we na het avondeten nog een wandelingetje door het buitengebied van het dorp gemaakt. Hier werd nog hard gewerkt om het graan met indrukwekkende machines van het land te halen.

Na een goede nachtrust en een uitstekend ontbijt vertrokken we richting Haren om daar op de trein te stappen naar Groningen. 

Op het stationsplein staat het beeld: "Het Peerd van Ome Loeks" 

Tegenover het station bevindt zich het fraaie Groninger Museum.

Parallel aan de expositie "Wilden" in de Fundatie te Zwolle loopt hier t/m 23-10-2016 de expositie "Nieuwe Wilden". Ten tijde van de eerste en tweede wereldoorlog werd de kunst van de "Wilden" verboden, de "Nieuwe Wilden" manifesteerden zich in de jaren zestig/zeventig als de neo-expressionisten.

Hieronder de wenteltrap van Alessandro Mendini

De expositie biedt een grote verscheidenheid aan werken, sommige kunstenaars maakten opzettelijk zo lelijk mogelijk werk, terwijl anderen meer virtuoos te werk gingen.

Moedwillig vernielde telefooncellen,1982 van Werner Büttner

Brughuis blauw groen, 1979 van Helmut Middendorf

Kluitje Krukken

Er was natuurlijk nog veel meer te zien, maar we hebben ook nog even in de stad Groningen de Prinsentuin bezocht met theeschenkerij en  een van de mooiste zonnewijzers van Nederland.

Ook de plaquette van St.Bonifatius de patroonheilige van het bisdom mag niet ontbreken.

In de Kostersgang deze muurschildering van Klaas Lageweg met de titel

"Vervlogen Tijden"

Een tafereel dat herinnert aan de tijd dat de boer nog met de kar langs kwam om melk uit te venten. 

Tegen half negen als het al een beetje begint te schemeren verlaten we Groningen over de H.N. Werkmanbrug langs het Groninger Museum richting het station.

Hier zit nog een reiger op een paal in het Verbindingskanaal van een mooie zonnige dag na te genieten en wij werpen nog een laatste blik op het station van Groningen.

Volgende keer meer met o.a een bezoek aan Bourtange. 

jeer

Op en neer

Ik was even op een korte vakantie in eigen land en ben nu net terug. 
We waren in Drenthe en Groningen, maar daarover later meer.
Voorlopig hieronder een senryu, waar je wel even mee zoet kunt zijn, want ik moet eerst alle indrukken van de vakantie op een rijtje zetten.

----------------------------------------------------

langzaam maar zeker

automatisch tree voor tree

omhoog of omlaag

----------------------------------------------------

jeer

Thuiskomen in Maastricht (2)

Toen we enkele weken geleden een korte vakantie in Zuid-Limburg  hadden, bezochten we natuurlijk ook Maastricht.
Zoals ik al in mijn vorig logje "Thuiskomen in Maastricht (1)" vermeldde, kom ik nu terug op ons bezoek aan het Museum aan het Vrijthof.
Hier loopt momenteel de expositie van de Maastrichtse kunstenaar Chrit Rousseau, hij exposeert hier nog tot en met 31 augustus 2016. Hij doet dit in samenwerking met de dichter/schrijver Frans Budé, die toepasselijke poëzie bij zijn werken heeft geschreven.   
Chrit Rousseau is geboren en getogen in Maastricht en heeft talloze inspirerende reizen gemaakt over de hele wereld. 
Zo bezocht hij o.a. Brazilië, Mexico, Tibet, Libië, Wit-Rusland, India, Kenia en ook vele landen in Europa.
Hij legde in deze verre oorden de meest indrukwekkende taferelen in veelal kleurrijke schilderijen vast, hetgeen hij dikwijls onder de gewone lokale bevolking tegenkwam. Hij schilderde hun cultuur, werkzaamheden en dagelijkse leefomstandigheden.
Hieronder een kleine selectie uit de geëxposeerde werken, te beginnen met het schilderij uit mijn vorig logje, waar het gedicht van Frans Budé bij staat.

"Cadeau voor de dokter"

Als tweede een schilderij waarop de "Vissers van Nazaré" met een vissersboot.

idem in detail

Hieronder een schilderij met een kudde Yaks

Kamelenkaravaan in Libië

Blinde vrouw met gedicht van Frans Budé

Wankelend in een duisternis, die mij omknelt, weet ik

dat het licht in mijn ogen nooit terug zal keren.

Ik tast de aarde af onder mijn voeten, zoek steun bij

mijn dunne stok die zich naar de hemel richt, voel

de poriën onder mijn zolen, de scherpte van het zand.

Geschuifel van slangen hoor ik op mijn weg, ongedierte

dat zich een weg baant, stof dat opwaait uit verschroeid

gras. Alsof ik inga tot het niets, zo wacht ik hier,

zie niet hoe de tijd de avond vangt, wolken kringelen

om de maan, hem liefdevol behoeden voor een val.

Men zegt mij hoe snel de jongens groeien, voorgoed

onzichtbaar blijven zonder te weten waarom.

Hierboven kleurrijk schilderij met papaver en als laatste een afbeelding met een naaktmodel.

Uiteraard is er nog veel meer werk te zien van Chrit Rousseau met en zonder gedichten van Frans Budé. Als je deze maand nog in Maastricht komt, is een bezoek aan deze expositie zeker de moeite waard.
Tijdens onze vakantie brachten we ook nog een bezoek aan Aken en bezochten er natuurlijk de prachtige dom. Over Aken schreef ik in een ander verband al eens iets in een logje, maar hieronder dan toch nog één fotootje. 

jeer   

Thuiskomen in Maastricht (1)

Afgelopen week zijn we weer eens voor een korte vakantie in Zuid-Limburg geweest.
We treffen het bijzonder met het weer en maken  op de grens van Nederland en België een wandeling rond het Chateau van Neercanne. Het is een zeventiende eeuws barokkasteel in het Jekerdal in het zuidwestelijke stadsdeel van Maastricht.
Het ligt nog net op Nederlands grondgebied, tegen het Belgische dorp Kanne aan.

Vanaf het terras heb je een fraai uitzicht op de gereconstrueerde baroktuin en in de verte kijk je uit op de Sint Pietersberg, waar we overheen zijn gewandeld.

Foto vanaf de overkant

In een helling (De Poppelsberg) van een droogdal ligt de Duivelsgrot.

Het gebied rond de groeve is een van de warmste plekjes van Nederland en er groeien hier dan ook enkele bijzondere planten, zoals de Kalketrip, Geel Zonneroosje, Grote Tijm, Kleine Steentijm, Sikkelklaver, Grote Centauri en Stinkende Ballote. Ook is er een poel aangelegd om de amfibieën een kans te geven. 

Boven op de helling ligt de Cannerheide, een heischraal grasland. De bodem bestaat uit grind en is daardoor zuur en heeft een heel eigen vegetatie, zoals Brem, Grasklokje, Beemdkroon, Knolsteenbreek en diverse orchideeën.  Tijdens een rustpauze worden we verrast door een kudde uitbundig grazende schapen. Op de achtergrond is het kasteel nog te zien.

Even later passeren we een  mergelgroeve.

Onderweg zijn we twee keer de Jeker gepasseerd.

De eerste keer in Kanne met een watermolen, de tweede keer passeren we de Nekummermolen. In de 80-jarige oorlog hebben de Spaanse troepen de molen afgebrand. Later is hij weer opgebouwd en doet dienst als graanmolen. In 1881 koopt Regout de molen om er verf en vernis te malen. Het materiaal wordt naar Maastricht vervoerd met ijzeren karren, getrokken door paarden. In 1930 stopt de productie en raakt de molen in verval. In de jaren tachtig is de molen omgebouwd tot woonhuis.

Via het Cannerbos wandelen we terug naar het Chateau Neercanne. In de helling ligt de ingang van de Jezuïetenberg, vroeger de Fallenberggroeve of Sint Lambiksgroeve geheten. Het is een van de mooiste bewerkte kalksteengroeven ter wereld. Helaas kan een rondleiding enkel op afspraak gedaan worden. Voor een kleine impressie klik op de twee nevenstaande linken  link1 en link2. 

Vlak ernaast ligt het voormalige Nato-complex. De Duitsers wilden in de gangen van de Cannerberg in de oorlog een fabriek bouwen voor de productie van vliegtuigmotoren. Echter het is er nooit tot productie gekomen. In Maastricht gaat het gerucht, dat de Duitsers er V2-raketten hebben gemaakt. Na de oorlog wordt het complex gevorderd door de geallieerden. Zij beginnen met de bouw van een ondergronds commandocentrum voor de NAVO, dat in 1962 in gebruik wordt genomen. Er kunnen 1100 militairen in de onderaardse stad leven en werken. Het is beschermd tegen gasaanvallen en atoomstraling. Het kan enkele maanden geheel afgesloten van de buitenwereld zelfstandig zonder problemen functioneren. In 2002 wordt het centrum buiten gebruik gesteld. Dan blijkt dat de militairen een enorme berg afval hebben achtergelaten, waaronder het schadelijke asbest.

Hiermee komt onze wandeling ten einde, de tekst is deels ontleend aan IVN Maastricht excursie. We brengen ook nog een bezoek aan de steden Aken en Maastricht. In Maastricht bezoeken we  het Museum aan het Vrijthof, alwaar de expositie "Thuiskomen" loopt (12 juni - 31 augustus 2016) van de Maastrichtse schilder Chrit Rousseau in samenwerking met de dichter Frans Budé. Later meer hierover, maar hieronder alvast een klein voorproefje.

Cadeau voor de dokter

Op een dag dat je het leven niet vergeet, je goede zin

deelt met de ander, op zo'n dolblije dag zonder

schermutselingen en betweterij, muziek in de oren,

valt op zo indringend haar donkere ogen zoeken naar

geborgenheid. Ze tilt de kleine op, dicht tegen zich aan,

feestelijk haar jurkje. En het meisje glanst mee vol trots.

Als ze stemmen hoort, smelt ze weg, kijkt nog even op

verlegenheid, propt dan haar hoofdje vol met vragen.

Onder moeders linkerarm kraait een stoere haan, ijverig als 

nooit tevoren. Er zindert levenslust in hem, de moeite waard.

jeer

Over-drijfzand

Over-drijfzand

Tijdens de Maasdijk-marathon afgelopen zondag kwam ik in de finishplaats Megen (gem. Oss) de volgende waarschuwing tegen, maar goed bekeken had het toch niet echt veel om het lijf.

----------------------------------------------------

mensen opgepast

levensgevaarlijk terrein

niet overdrijven

----------------------------------------------------

jeer