donderdag 27 maart 2014

Huize Van Loon (Gedachte van deze week 13+14)

Naar aanleiding van een logje op 21 juni 2013 van medeblogster Es van Essen bezocht ik afgelopen week tijdens een vierdaagse trip naar Amsterdam het Museum Van Loon.
Het museum is gevestigd in een fraai grachtenpand in het hart van de Amsterdamse grachtengordel, aan de Keizersgracht 672.
Het was het woonhuis van de regentenfamilie Van Loon.
Willem Van Loon was in 1672 medeoprichter van de V.O.C.
Het museum geeft een beeld van de toenmalige wooncultuur en is vanwege het unieke karakter op de werelderfgoedlijst geplaatst.
Het museum omvat buiten het woonhuis ook een fraaie tuin en het voormalige koetshuis.
Via de entree loop je rechtdoor naar de tuinkamer, die uitzicht geeft op de tuin en het koetshuis.
 



In het souterrain, waar de bedienden huisden bevindt zich ook de keuken. 
De keuken is een reconstructie van de situatie rond 1900 en is sinds 1998 opengesteld voor het publiek.



Hieronder één van de menukaartjes, het geeft een idee van de rijke maaltijden, die werden opgediend in die tijd.


Vanuit het souterrain gaan we naar de tuin en het koetshuis. Op de aangrenzende gebouwen zijn een zonnewijzer en klokken te zien.




In het koetshuis is een restaurantje gevestigd, maar er zijn daar uiteraard ook de sporen van het verleden te zien, zoals o.a. deze koets.


In 2010 werd begonnen met de restauratie van het koetshuis, voor die tijd was het vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw een woonhuis getuige het fonteintje en de schouw.



Het complete stedelijke ensemble van woonhuis, tuin en koetshuis is uniek in Nederland.
Hieronder nog een blik op de tuin en het woonhuis met tuinkamer, gezien vanaf het koetshuis.


Vervolgens hebben we binnenshuis een rondgang gemaakt.
Naast een deel van het eerder vernoemde souterrain en de hal, zijn de representatieve vertrekken op de begane grond en de slaapkamers op de eerste verdieping te bewonderen.
Zo is er de eetkamer, die aan 24 personen plaats bood, de blauwe kamer, die als ontvangst- of woonkamer dienst deed, de tuinkamer en de rode kamer, alwaar de heren na de maaltijd hun sigaartje konden roken.


Verder staan of hangen er talrijke uurwerken in de verschillende vertrekken.







Op de eerste etage bevinden zich de diverse slaapkamers, zoals o.a. de Schaapjeskamer, de Vogelkamer (kinderkamer) en de Rode Slaapkamer (master bedroom).

De decoratie voor de Rode Slaapkamer werd gemaakt tussen 1771 en 1776 voor de toenmalige bewoner van het huis Hendrik Sander. In de kamer staat een set van vijf Imari vazen (drie hierboven en twee hieronder).


In de Kinderkamer hangen onder meer portretten van de kinderen, geschilderd door de twee belangrijkste kinderportretschilders uit die tijd, Charles Howard Hodges (1764-1837) en Thérèse Schwartze (1851-1918).



In de Vogelkamer staat een beeldje van ongebakken klei van de hand van de negentiende-eeuwse kunstenaar Pieter van Loon, voorstellende "De Rechtbank der Apen".


De Schaapjeskamer heeft een stoffering, die gebaseerd is op Indiase Sits, (bont gedecoreerde handbeschilderde of bedrukte stof uit India), dat op grote schaal werd geïmporteerd door de V.O.C.

Op het moment dat wij er waren liep er een expositie van kinderportretten met de titel van "Santvoort tot Lampe", vandaar dat er op diverse foto's eigentijdse afbeeldingen van kinderen te zien zijn.
Kunstenares Katinka Lampe portretteert voornamelijk kindergezichten en Dirck Dirckz. Santvoort was de kinderschilder bij uitstek in Amsterdam in de 17-tiende eeuw.
Het kinderportret van Willem van Loon uit 1636 kreeg nationale bekendheid toen het in 1955 op een kinderpostzegel werd afgedrukt.
Katinka Lampe legt de link tussen de portretten van de jongste generatie van toen en haar portretten van nu.
Tevens is deze expositie een samenwerkingsverband tussen Museum Van Loon, Katinka Lampe en de Stichting Go4Children om meer aandacht te krijgen en fondsen te werven voor medicijnonderzoek bij kinderen met kanker.
Bezoekers kunnen een donatie doen en/of een setje kaarten met kinderportretten kopen. 


Dit alles is maar een kleine greep uit de rijkelijk ingerichte vertrekken, het geheel is een waardevolle erfenis voor de huidige en komende generaties.

jeer

donderdag 13 maart 2014

Zonnebloemvakantieweek in Ommen (Overijssel) 3 t/m 8 maart 2014 (Gedachte van deze week 11 +12)

Mijn Zonnebloemvakantieweek als vrijwilliger zit er voor dit jaar weer op, zoals gezegd in mijn vorig logje waren wij dit jaar tijdens de carnavalsweek in Ommen te gast in de Imminkhoeve-Het Laerbos.
Het is een fraaie accommodatie in een schitterende omgeving en op de koop toe hadden we ook nog eens prachtig wandelweer.
Gasten en vrijwilligers hebben weer volop genoten van een bijzondere week, met heerlijk eten, leuke activiteiten en o.a. gastoptredens van het "Huisvrouwenorkest" uit Almelo en een entertainer uit Tilburg.
Verder maakten we ook nog een uitstapje naar de dierentuin in Emmen.
In de dierentuin was naast de vele andere dieren ook een pasgeboren giraf van drie dagen oud te bewonderen.
Klik op de foto's om ze in een ander venster (groter) te openen. 




Ook was er een fraaie vlindertuin, waar de vlinders vrolijk rond onze hoofden fladderden en zich tegoed deden aan allerlei lekkere dingen. Hieronder een vlinder, die er uitziet als een blad.



Ze waren er in vele kleurschakeringen, zoals deze blauwe.



Het was een lust voor het oog



Naast de vele andere dieren, zoals apen, olifanten, neushorens, leeuwen, enz. ... genoten ook de flamingo's volop in en van het zonnetje.


Uiteraard bezochten we ook het oude Hanzestadje Ommen aan de Vecht, om er de weekmarkt te bezoeken, een terrasje te pikken en te winkelen voor de liefhebbers.
In Ommen staat ook een sculptuur van Reinier Paping als winnaar van de Elfstedentocht in 1963.


Verder staan er nog diverse andere beelden, zoals deze beeldengroep, het is een soort drieluik van de historie van Ommen, gemaakt door de kunstenares Iris M. Le Rütte.
Het is een geschenk van het gemeentebestuur van Ommen aan de inwoners ter gelegenheid van 750-jaar stadsrechten van Ommen.

Het zwarte paard


Het zwarte paard heeft een middel in de vorm van een huis en verwijst naar een van de eerste herbergen in Ommen tevens verbindt het de voor- en achterkant van het paard als een brug, als een symbool voor de verbinding tussen het verleden en heden.

Bokje op het ei


Het bokje op het gouden ei symboliseert het agrarisch karakter van Ommen en het gegeven, dat veel inwoners uit Ommen één of meerdere geiten bezaten.

Kring van Mensen


Deze kring van mensen verbeeldt de verbondenheid van de Ommenaren met de Vecht en hun strijd tegen het water.
Tot 1981 overstroomde de Vecht jaarlijks en stond 's winters
de markt in Ommen onder water. De figuren lijken tot in hun middel in het water te staan en er is nog een opening gelaten in de kring, zodat jij je als bezoeker nog aan kunt sluiten in de kring.

Met name deze laatste beeldengroep geeft ook het gevoel van verbondenheid weer, dat er in zo'n vakantieweek van de Zonnebloem heerst.
Als vrijwilliger kun je een schakel vormen om de kring tussen mensen met een fysieke beperking, die in meer of mindere mate afhankelijk zijn van zorg en/of binnen of buiten afhankelijk zijn van een rolstoel, te sluiten.

Het thema van de Zonnebloem voor 2014 luidt:

" Er kan zoveel meer dan je denkt " 

Mocht je interesse hebben als vrijwilliger voor de Zonnebloem kijk dan eens hier


jeer


dinsdag 25 februari 2014

Carnaval en Zonnebloem (Gedachte van deze week 9 + 10)

Het is weer zover. Ook dit jaar ga ik weer als vrijwilliger met de Zonnebloem een weekje op vakantie. Dit jaar valt de vakantieweek tijdens de carnaval en gaan wij naar Ommen in het Overijsselse Salland.
We zijn daar van 3 t/m 8 maart in de accommodatie Het Laerbos.
De oude Hanzestad Ommen aan de Overijsselse Vecht biedt vele mogelijkheden tot interessante uitstapjes, met o.a. het natuurreservaat de Lemelerberg en diverse musea in de omgeving.
Wellicht brengen we ook nog een bezoekje aan kwekerij Emsflower in Duitsland of het dolfinarium in Harderwijk.


  

Wij willen er ook dit jaar weer een bijzondere week voor de Zonnebloemgasten van maken en hopen natuurlijk op een beetje mooi weer, maar mocht het weer onverhoopt toch wat minder zijn, dan zal het vast en zeker ook wel lukken.


Groeten en tot later,

jeer  

dinsdag 11 februari 2014

Half februari (Gedachte van deze week 7+ 8)

Het is bijna half februari, het wordt al weer zichtbaar langer licht. De temperaturen zijn deze winter aan de milde kant en veel voorjaarsbloeiers laten zich reeds bewonderen, maar ook de vogels roeren zich al.
Regelmatig hoor je op een beetje zonnige dag de merel, maar ook de koolmees.
In het boek  "Oude emmer verhoor mijn gebed"  van Ad Beenackers kwam ik de volgende toepasselijke haiku tegen van Hilda Scheper (Vuursteen, zomer 1995):


----------------------------------------

half februari

luidkeels slaat één koolmeesje

de lucht aan stukken

 ----------------------------------------

Ad Beenackers zegt hiervan en ik citeer:
"Het is verbazingwekkend hoe luid dit kleine vogeltje kan zingen. Half februari zijn de bomen en struiken nog bladerloos, zodat het geluid niet gedempt wordt en het wordt ook nog niet verstoord door het gezang van andere vogels.
Het is een enigszins mechanisch geluid, vandaar het stukslaan van de lucht en er klinkt iets in door van: de kou heeft nu lang genoeg geduurd.
Het is ook een poging om de winter stuk te slaan." 

Hoewel de winter tot nu toe zoals gezegd aan de milde kant is geweest en er nog best wel kou kan komen, mag ik toch hopen dat dit een teken is van een spoedig naderende lente.
Hier kun je 1 min 18 sec. genieten van het gezang van de koolmees.  



jeer

zaterdag 1 februari 2014

Oude emmer verhoor mijn gebed (Gedachte van deze week 6)

In mijn vorig logje vroeg Plato of ik eens een gedicht wilde publiceren uit het boek van Ad Beenackers.
Het boek met de titel "Oude emmer verhoor mijn gebed" is geen boek met gedichten van Ad Beenackers zelf (op enkele uitzonderingen na), maar een verhandeling/bespreking over 150 haiku/tanka en andere dichtregels.

Hieronder een eerste haiku uit deze verhandeling, het is een haiku van Yosa Buson (1716-1783) in een vertaling van Henri Kerlen uit de bundel "De maan in bezit".


-----------------------------------------

de sneeuw smelt

mijn liefste hangt haar sokjes

boven de stookplaats

-----------------------------------------

Ad Beenackers zegt hiervan: 
"Dit is misschien wel de mooiste haiku, die ik ken. Als je het met zo weinig woorden kunt zeggen, waarom zou je er dan meer gebruiken? Als je de liefde zo subtiel kunt verwoorden, waarom zou je het dan bombastisch doen?" 
Van dezelfde Buson is de volgende haiku, in een vertaling van J. van Tooren (Een jonge maan).

 -----------------------------------------

het sneed door mij heen;

bij 't bed van mijn dode vrouw 

trapte ik op haar kam

-----------------------------------------


Hiervan zegt hij: 
"Aangrijpender kan een gedicht toch niet zijn en ook hier geldt, dat er niet meer woorden nodig zijn."

jeer

maandag 27 januari 2014

Gedichtendag 2014 (Gedachte van deze week 5)

De poëzieweek 2014 start a.s. donderdag 30 januari met de Nationale Gedichtendag en loopt t/m 5 februari.
Het thema dit jaar is:


" Verwondering "  


Ook dit jaar wordt er in K26 te Oss weer een open podium georganiseerd, waar dichters uit Oss en omstreken zullen voordragen uit eigen werk.
(Voor het volledige programma zie link K26).

Na enige twijfel heb ik besloten om ook dit jaar weer mee te doen, omdat volgens mij de haiku/senryu en met name de haiku op zich al naadloos aansluit bij het huidige thema verwondering.
De in 2012 overleden psycholoog/dichter Ad Beenackers, schrijver van o.a. het boek  " Oude emmer verhoor mijn gebed ", een verhandeling over 500 haiku/tanka en andere dichtregels kwam tot de volgende korte definitie van een haiku:

" De verwoording van een verwondering door het beschrijven van een waarneming, bij voorkeur van een natuurverschijnsel ".

Afgelopen week, heb ik het boek, dat bij de uitgever niet meer te verkrijgen was, via Boekwinkeltjes.nl als nieuw op de kop kunnen tikken.



Voor mijn eigen bijdrage heb ik gekozen voor een vijftal haiku/senryu, die betrekking hebben op de seizoenen, te beginnen met het huidige seizoen de winter en eindigend met de herfst. Verder draag ik ook nog een ouder kort gedicht voor met de titel "Vliegend hert".
Alle gedichten staan ook al eens afzonderlijk ergens op mijn huidige weblog.



------------------------------------------------

ach winterjasmijn

ik nog in mijn winterjas

zij bloeit al weken

------------------------------------------------ 

ze staan op springen

de kastanjeboomknoppen

een nieuwe lente

------------------------------------------------

de kikker kwaakt nog

een reiger wacht geduldig

hap dan is het stil

------------------------------------------------

parfum in het park

de geur van lindebloesem

ik verdwaal in jou

------------------------------------------------

indrukwekkend geel

ontvouwt zich een teunisbloem

in vroeg avondrood

------------------------------------------------


Vliegend hert 

De wind laat boomtoppen kreunen

een wandelaar gaat voorbij

dan plotseling wat hoort hij daar

is het een eland of een adelaar,

maar een eland kan niet vliegen 

en een adelaar heeft geen gewei

dus luidt zijn conclusie:

het was geen van bei!

------------------------------------------------


jeer

  

dinsdag 14 januari 2014

Een ogenblik (Gedachte van deze week 3+4)

Het ontbreekt mij momenteel totaal aan inspiratie, vandaar dit "ouwetje" nog maar eens! Hij stond al eens in 2008 op mijn verloren gegane weblog bij Weblog.nl, misschien brengt deze aanblik mij wel iets nieuws.

Hieronder een haiku/senryu met ogen als onderwerp.









-------------------------------------------------------

heel even als ik

één tel in jouw ogen-blik

eeuwig gelukkig

-------------------------------------------------------

jeer

donderdag 2 januari 2014

Hij is af! (Gedachte van deze week 1 + 2)

Nog net voor het oude jaar was mijn " bijna impossible smarties puzzel" af. Met een zekere regelmaat ben ik er circa vier weken mee aan de slag geweest om de 550 stukjes op de juiste plaats te leggen. Zie hieronder het "zoete" resultaat. 
Het nieuwe jaar kan ik nu weer met iets "nuttigs" beginnen, hoewel ik geen echte voornemens heb gemaakt.
Ik zie wel wat er op mijn weg komt. Bij deze nogmaals voor allen, die hier lezen een gezond en voorspoedig 2014!
Klik op de foto's om het in een ander, groter, venster weer te geven. 


549



550



Toen ik de puzzel buiten had gelegd om bij beter licht een foto te maken en ik hem weer oppakte om hem binnen te leggen, blies een windvlaag de hele puzzel er in één keer helemaal af. Gelukkig heb ik de foto's nog!



jeer

zondag 22 december 2013

Afsluiting 2013 (Gedachte van deze week 52)

Dit is mijn laatste bijdrage van 2013. 
Ik wens allen, die hier lezen het onderstaande toe en wellicht tot ziens in het nieuwe jaar!




jeer

zondag 15 december 2013

Mission bijna impossible "update" (Gedachte van deze week 51)

In de voorbije veertien dagen heb  ik met een zekere regelmaat aan mijn legpuzzel gewerkt. In deze periode overleed Nelson Mandela en op de achtergrond hoorde ik op radio en tv vaak terugblikken op het leven van deze bijzondere man.
Ergens kwam ik een uitspraak van hem tegen, die bij het maken van mijn puzzel ook heel goed van toepassing is.
De problemen van Nelson Mandela waren uiteraard van een heel andere orde, maar met deze uitspraak heeft hij velen geïnspireerd, met name in de strijd voor een betere wereld. 


"It always seems impossible until it's done"


Ik heb alle stukjes gerangschikt naar vorm!



Nu ben ik ongeveer halverwege



Update: voor het eindresultaat zie hier



jeer