donderdag 4 juni 2020

Slakkengangetje

Eens wandelde ik over de dijk, een naaktslak trachtte van de ene naar de andere kant te komen. Als hij maar niet gedacht had, dat het gras aan de andere kant groener was, want dan kwam hij bedrogen uit. Hij was vertrokken toen het nog bewolkt was en had zich niet gerealiseerd dat het vandaag vrijdag de dertiende was. Ondertussen was de zon fel gaan schijnen en dat is niet goed voor een naaktslak, afgezien van het feit dat hij pas halverwege was en er ook verkeer over de dijk reed (gelukkig voor hem en voor mij maar heel weinig). Ik wil zo'n beestje nog wel eens aan de kant gooien, maar deze keer heb ik me er niet mee bemoeit.
Wat mijzelf betrof ik was ook nog niet halverwege en als je over een weidse vlakte uitkijkt dan lijkt alles relatief dichtbij. Deze slak zette mij wel op onderstaande haiku/senryu.

-----------------------------------------------------

lonkend vergezicht

afstand is een illusie

nog uren lopen

-----------------------------------------------------


jeer