zondag 17 december 2017

Geluk in het Stadsarchief Oss

In het kader van de landelijke " Maand van de Geschiedenis " in oktober loopt er in het stadsarchief van Oss van 03 oktober 2017 t/m 07 januari 2018 een kleine expositie van bekende lokale fotografen. Het thema is dit jaar "Geluk".

In de bibliotheek van Oss, waar het stadsarchief zetelt hangt een kleine selectie foto's, uit de omvangrijke collectie van het archief, die geluksmomenten weergeven.
Het idee is opgevat om dichters uit Oss en omgeving uit te nodigen om gedichten bij deze foto's te schrijven.

Het stadsarchief heeft een bundeltje doen uitkomen met alle geëxposeerde foto's, waarbij het merendeel van de foto's voorzien is van de gemaakte gedichten.
Zelf heb ik ook een gedicht bij een foto gemaakt.

Ik heb gekozen voor de foto van het wielerbaantje, dat er eens in Oss was, waar coryfeeën van de Nederlandse Tour de France ploeg uit 1953 hun ererondje rijden. 
Het zijn o.a. Wim van Est en Hein van Breenen. Lang geleden deed ik zelf aan wielrennen, vandaar! 

          Hieronder het boekje met foto's en bijbehorende gedichten.

 De foto is van de fotograaf Daan Scholte. 


                                De Achterstraat



       Het was in de Achterstraat, nabij café "Kiske",

       waar de Osse wielerbaan ooit begon.

       Renners flitsten als kometen over het lemen ovaal,

       maar een jaartje later was de baan reeds van beton.

       Het waren toentertijd vooral de mannen

       met dikke spierbundels in hun benen,

       die hier trainden en voor de overwinning streden.

       Velen gingen met de bloemen aan de haal.

       De winnaar kon zijn geluk niet op

       zwaaiend met de bloementuil reed hij zijn ererondje.

       Eind jaren zestig valt echter het doek.

       Nog één keer trekken de renners hun toeclipsriempjes vast,

       ze rijden daar hun finale sprint.

       Vaak was geluk niet meer dan een banddikte verschil.

       Letterlijk en figuurlijk ging het zand erover,

       de baan was voorgoed dicht.



                                            jeer

zaterdag 9 december 2017

Regenboogstad

De gemeente Oss is een regenboogstad. Dit betekent dat de gemeente Oss zich sterk maakt voor de (sociale) acceptatie en veiligheid van  lesbiennes, homo's, biseksuelen en transgenders kortweg genaamd LHBT'ers.
In 2017 is Oss met de gemeente 's-Hertogenbosch, ook een regenboogstad, een samenwerkingsverband aangegaan.
Zij hebben in het voorbije jaar samen diverse activiteiten georganiseerd, met o.a. het Roze Jaar en de Roze Zaterdag.
Zo is er in beide steden een regenboogzebrapad gerealiseerd.



In het najaar van 2017 is er een poëziewedstrijd uitgeschreven. Hierin werden inwoners uit beide steden en daarbuiten uitgenodigd om een gedicht te schrijven van maximaal 40 woorden met het thema "Woorden op Straat".
Onderwerpen als diversiteit, begrip, tolerantie, wederzijds respect en participatie moesten de basis voor het gedicht vormen.
Het winnende gedicht wordt als muurschildering aangebracht op een muur in de binnenstad van 's-Hertogenbosch en Oss.
Ook ik heb een gedicht ingezonden en op zaterdag 9 december 2017 werden de winnaars bekend gemaakt tijdens het "Winterland Oss" festijn, dat loopt van 7 december 2017 t/m 7 januari 2018.
Naast het winnende gedicht en de nummer twee werd mijn bijdrage met een eervolle vermelding beloond.

Hieronder het gedicht dat ik ingezonden heb met de titel:



Trottoirband


De straat,

een afspiegeling van onze

maatschappij.

Trottoirtegels maken geen

onderscheid

in afkomst, geloof, huidskleur

en geaardheid.

De straat,

zij tolereert iedere passant

bevolk haar

met begrip en respect voor elkaar.



jeer

maandag 6 november 2017

Twee keer leed!

Afgelopen vrijdag en zaterdag bezochten wij Middelburg.
Middelburg is een bijzonder fraaie plaats, met veel historie, wellicht dat ik hier later nog iets over ga bloggen.
Middelburg viert dit jaar, dat ze 800 jaar stadsrechten hebben.
Hieronder een foto van het imposante voormalige stadhuis, op de markt. Op 17 mei 1940 werd het stadhuis tijdens de oorlog door een enorme stadsbrand verwoest. Het raadhuis werd weer grotendeels in gotische stijl hersteld en op 18 augustus 1950 door koningin Juliana heropend.



De foto hieronder laat een ander leed zien. Uit een afvalbak stak een opmerkelijk verse bos rozen met het kaartje met tekst voor de geadresseerde en de naam van de afzender er nog aan. Om privacy redenen heb ik de namen verwijderd.  


------------------------------------------------------

het mocht niet baten

excuus niet geaccepteerd

einde relatie

------------------------------------------------------

jeer

maandag 9 oktober 2017

Between the Lines

Momenteel loopt er in Het Noordbrabants Museum in Den Bosch een bijzondere expositie van de Japanse kunstenaar Chiharu Shiota met de titel " Between the Lines ".
Haar werk maakt in 2015 grote indruk op de Biënnale in Venetië. 
Hier in Den Bosch zijn diverse werken van haar te zien, maar het meest bijzondere vind ik toch wel haar indrukwekkende installatie 
" Uncertain Journey ", bestaande uit rode draden wol en metalen bootskeletten.
Met tien assistenten is er twaalf dagen aan gewerkt om deze installatie te verwezenlijken en werden hiervoor rond de 2000 bollen wol en circa 10.000  nietjes gebruikt.


foto van de opbouw en link naar timelaps opbouw

Uncertain Journey laat de onzekere reis van een mens zien in zijn levensbootje, een reis vol onverwachtse situaties, waarin een mens kan verkeren en de verbindingen, die een mens tijdens zijn leven kan maken. Het web van rode draden gaf mijzelf best een gevoel van warmte en geborgenheid. Het deed mij denken aan het verblijf in de baarmoeder als ongeboren kind.


Hieronder een aantal foto's van deze installatie, gezien vanuit verschillende posities in de ruimte.

Detailfoto









In totaal zijn er 24 werken van haar te zien op deze expositie, 
met o.a. hieronder " Traces of Life " 


en " In the Hand " 


Voor de duur van de expositie zie flyer hieronder.



Tenslotte onderstaande senryu, die ik naar aanleiding van mijn bezoek schreef.


-------------------------------------------------

door middel van kunst

in draadloze maatschappij

verbinding maken

-------------------------------------------------



jeer

maandag 25 september 2017

Wat je zoal in de natuur tegenkomt!

Op 22 september is dit jaar de astronomische herfst begonnen. 
Ook dit jaar zijn er best veel paddenstoelen te zien en ze waren al redelijk vroeg aanwezig deze keer.
Als vrijwilliger heb ik op mij genomen om eens in de 1 á 2 maanden een bosweg in het buitengebied van Oss op te schonen. 
De gemeente liet weten het buitengebied niet op te schonen bij gebrek aan middelen en de kaboutertjes geven helaas ook niet thuis.
In het verleden schreef ik al eens een senryu over de boskabouter.

----------------------------------------------------------

een rare snuiter

geeft nooit thuis als je hem roept

de boskabouter

----------------------------------------------------------

Het is een doorgaande weg door het bos, maar is grotendeels niet toegankelijk voor auto's. Het is echter wel een weg die veel gebruikt wordt door voetgangers, bromfietsers en fietsers.
Het is onvoorstelbaar wat je daar aan de bosranden aan afval tegenkomt. Het zijn vooral lege blikjes, lege glazen drankflessen, plastic flesjes, lege sigarettenpakjes, plastic zakjes met afval en allerlei andere rotzooi.
Deze keer heb ik drie zakken vuil verzameld en ik schat dat er zo'n honderdvijftig tot twee honderd lege blikjes bij waren, die ik wel allemaal van te voren plat gestampt heb, omdat ze anders te veel ruimte innemen. Ik plaats het bij de gemeentegrens, waar het door de gemeentereiniging na een telefoontje opgehaald wordt.



Gelukkig was het niet allemaal rotzooi, maar tussen het opruimen door kwam ik op diverse plekken verschillende soorten paddenstoelen tegen, die het werk veraangenaamden. 
De kwaliteit van de foto's is niet bijzonder goed, want ze zijn met mijn mobieltje genomen en ik weet ook geen namen.
















jeer

zondag 3 september 2017

Kermisliefde

Medio augustus was het kermis in Oss, het is een van de grootste kermissen in Noord-Brabant. Aanvankelijk lag het in de bedoeling om met een aantal dichters uit Oss en omstreken een poëziebundel uit te geven, die in een zo breed mogelijke zin "Kermis" als thema zou hebben. 
Helaas is door omstandigheden dit project uiteindelijk toch niet doorgegaan. 
Tijdens de Osse kermis was er een tentoonstelling van een hobbyist (Emiel's Kermis), die voornamelijk met lego een miniatuurkermis had nagebouwd.



Zelf heb ik een compilatie van zeven senryu voor deze bundel gemaakt, die ik nu hier maar presenteer, met de titel: "Kermisliefde"


Kermisliefde


in de carrousel

hoop je een pluim te scoren

voor nog een ritje


ja hier altijd prijs

roept de touwtje–trekken man

drie keer voor één piek


schieten voor een bloem

zes schoten voor een daalder

slechts één keer gemist 


want niet geschoten

vast en zeker, altijd mis

eens gaat het lukken


roos en suikerspin

zijn voor het liefste meisje

van heel de kermis


samen in de rups

kans op een eerste zoentje

als de kap zich sluit


nu jaren later

in ons schuitje met z'n twee

altijd nog tevree


jeer


woensdag 9 augustus 2017

De Wegenwachter (Wilde Cichorei)

De wegenwachter of wilde cichorei vind ik een zeer aansprekende plant, die ik vaak tijdens mijn wandelingen over de rivierdijken tegenkwam. 
Een bloem die voor mij eenvoud, rust en kalmte, kortom sereniteit uitstraalt. 
De bloeiperiode is van juli tot en met augustus. Je kunt de wilde cichorei nu dus veelvuldig tegenkomen.
Deze bloem zou de volgende transformerende eigenschap bezitten:


Onbaatzuchtigheid

Ook bestaat er een sprookje over de cichorei met de titel:

"De Blauwe Bloem"


Tijdens een wandeling kwam ik tot de volgende haiku/senryu:




---------------------------------------------------

oog in oog met jou

voel ik mij van binnen vrij

wilde cichorei

---------------------------------------------------




jeer


zondag 25 juni 2017

Ieder huisje heeft zijn kruisje!

Allemaal kennen we de uitdrukking wel "Ieder huisje heeft zijn kruisje".
Oftewel overal mankeert er weleens iets, maar toch gaat dit logje daar eigenlijk niet over.
Afgelopen dagen realiseerde  ik mij, dat hoewel ik niet echt belijdend katholiek ben er toch diverse kruisjes in mijn huis aanwezig zijn, die allemaal min of meer een speciale betekenis voor mij hebben.
Het eerste kruis met een bijzondere herinnering is het kruis dat op mijn moeders kist lag, zij overleed veel te jong op 49-jarige leeftijd.



Het tweede kruis hangt al ruim 25 jaar in mijn huiskamer, het is een kruis, dat in mijn bezit kwam toen ik bij de huwelijksinzegening van mijn petekind aanwezig was. Zij kreeg dat kruisje van de priester. Wij vonden het  een modern uitziend kruisje  en hebben het bij de priester gekocht.



Het derde kruisje is een kruisje van een zus van mijn moeder, die haar levenstaak als non in een klooster vervulde.
Als kind kwam ik regelmatig in het klooster, waar we altijd hartelijk onthaald werden, mijn "tante zuster" was gastenzuster naast de vele andere dingen die ze deed. 
Bij haar overlijden mocht ieder familielid iets van haar persoonlijke bezittingen uitzoeken en ik heb toen voor dit kruisje gekozen, dat altijd om haar nek hing.



Het vierde kruisje is ook een heel bijzonder kruisje, het is een herinnering aan mijn voettocht naar Santiago de Compostela in 1995.
Daaronder staat het kruisje (Tau-teken) van Franciscus van Assisi, een voettocht naar Assisi, die ook op de planning stond is door omstandigheden niet doorgegaan, maar wij zijn er wel met de auto geweest enkele jaren geleden.




Het zesde kruisje heb ik gekocht in Kevelaer een bekende Maria bedevaartplaats in Duitsland, het is het kruis van Jeruzalem. Met daaronder een kruis, dat ik eens tijdens een wandeling gevonden heb, het lijkt mij een soort insigne van de verkennerij.

Update: inmiddels weet ik dat het inderdaad met scouting te maken heeft, het is een hoed badge en de letters FSE staan voor de afkorting van Fédération du Scoutisme Européen.


Verder heb ik nog twee kruisjes in huis, die via een goede doelen brief tot mij zijn gekomen en die heb ik ook maar bewaard.


Ik weet zeker dat ik nog wel enkele kruisjes in huis heb, maar systeem in het opbergen dat is mijn kruis, maar ik vind ze nog wel een keer.

---------------------------------------------

waar wegen kruisen

daar volgt een nieuwe keuze

sluit de ogen niet

---------------------------------------------

jeer

Update: Dit logje plaatste ik al eens op 6 juni 2008

maandag 29 mei 2017

Zoet-zuur

Veel mensen hebben het niet zo op mieren, ze zorgen vaak voor overlast, maar mieren zijn zeker ook nuttige beestjes. 
Het zijn in de natuur grote opruimers. 
Ze zijn zeker niet vies van lekkere (vooral zoete) hapjes.
De mier verdedigt zichzelf met mierenzuur. Mierenzuur is ook een bestanddeel van de brandnetel en wordt gebruikt bij diverse lichamelijke klachten, zoals o.a bij de behandeling van wratten.
Mierenzuur is tevens een grondstof in de chemische industrie en tegenwoordig staat het bijzonder in de belangstelling als klimaatvriendelijk alternatief voor fossiele brandstoffen. Wie weet rijden wij binnen een afzienbare periode in een auto op mierenzuur. Studenten van de TU-Eindhoven hebben al een speelgoedautootje op mierenzuur laten rijden en zij hopen een stadsbus te ontwikkelen, die op mierenzuur gaat rijden.
Mierenzuur een uitdaging voor de toekomst, aan de mieren zal het zeker niet liggen!




-------------------------------------------------------

feestmaal voor mieren

van mierzoet tot mierenzuur

prikkelend goedje

 -------------------------------------------------------









jeer  


zondag 30 april 2017

Poëzienatuurwandeling 2017 De Groenendijk

Evenals vorig jaar organiseerde de IVN-afdeling Oss samen met het PPO Poëzie Podium Oss  een poëzienatuurwandeling. Deze keer was het te doen op zondag 30 april 2017 in het natuurgebiedje "de Groenendijk" aan de Nieuwe Spaanse Steeg tussen Berghem en Haren bij Oss. Ook dit jaar heb ik er weer aan meegedaan.
Onder leiding van IVN-gidsen werd er in drie groepen een rondwandeling gemaakt en aan iedere groep nam een dichter deel, die op negen stopplaatsen zijn/haar gedicht(en) voordroeg. 
De gedichten stonden min of meer in relatie met de stopplaatsen.
Ook ik heb op acht van de negen stopplaatsen verschillende gedichten voorgedragen, het  waren haiku/senryu gedichten en enkele korte andere gedichten. Bij de start (stopplaats 1) droeg de stadsdichter van de Oss, Kitty Schaap, voor de gehele groep haar eerste gedicht voor.
De Groenendijk was een zogenaamde compartimenteringsdijk, een dijk die dwars op de Maas stond. Langs het stroomgebied van de Maas waren meerdere van dit soort dijken om zo te voorkomen, dat bij hoog water het hele gebied in één keer onder water zou lopen.


Achter de dijk ligt nu nog dit stille poeltje.


Toen ik in 1998 het Pieterpad liep en in Groningen voor het eerst kennismaakte met het begrip haiku/senryu schreef ik in Haren onder Groningen tijdens een rustpauze aan net zo'n poeltje mijn eerste haiku/senryu en die heb ik hier nu voorgedragen.


--------------------------------------------------------

windstil toch rimpels

in het water de groeven

van een spiegelbeeld

--------------------------------------------------------  


Zo'n dijk zorgde uiteraard voor vele twisten tussen bewoners aan de ene kant en bewoners aan de andere kant. De ene kant probeerde het water zolang mogelijk tegen te houden, terwijl de andere kant het liever kwijt was.
De bewoners aan de "natte" kant probeerden dan ook regelmatig de dijk door te steken. Dit leverde vaak vechtpartijen op, waarbij gewonden en zelfs doden zijn gevallen.
Op een gegeven moment is er op de dijk een stenen richel (muurtje) gekomen, om hem steviger en ook hoger te maken. 
Ten tijde van de "Osse Bende" was er in Oss marechaussee 
gestationeerd en die hield daar toen een oogje in het zeil.
Hieronder een foto van een stukje dijk met stenen richel en een tekst die ik erbij schreef.





Muurtje

Het nieuws ging
als een lopend vuurtje.
Op de Groenendijk daar lag
plots een muurtje. Dat maakte
de dijk sterker en ook  hoger, hierdoor
bleef het aan de ene kant wel droger. Aan
de andere kant kwam dat zeer ongelegen, daar
waren zij er uiteraard faliekant op tegen. Probeerden
het te slopen met schop en bijl. Marechaussee uit Oss hield
een oogje in het zeil. Nu deze aloude strijd voor eens en altijd is
gestreden,herinnert nog 'n mossig paadje aan dit roemrucht verleden
###########
########
######
####
####
####
Toen we een paar weken 
   geleden de route voor 
wandelden 
stond 
deze
 boom
 nog
 rechtop
inmiddels 
had tot onze 
grote verrassing een 
bever flink zijn best gedaan.



Even verderop komen we weer een plasje tegen, het zou een wiel kunnen zijn.
Een wiel ontstaat na een dijkdoorbraak, het water stort zich dan met grote kracht door het gat in de dijk en daardoor wordt er veel grond weggespoeld en ontstaat er een diep gat. Het kost dan veel grond om dat gat weer te dichten en daarom wordt een nieuw stuk dijk wanneer het water gezakt is om het ontstane gat heen gelegd in plaats van de dijk weer rechtdoor te trekken. De meningen over het feit  of het wel of geen wiel was, waren hier verdeeld en ik schreef er de volgende haiku/senryu over.

 --------------------------------------------------------

noem het wiel of plas

destijds woest kolkend water

dierbaar plekje nu

--------------------------------------------------------


Linksonder op de foto omhoog naar het water zie je de doorgang van de bever in het riet.


Dit  hele gebied heeft eeuwenlang te lijden gehad van wateroverlast veelal ten gevolge van de Beerse Overlaat.  Bij hoog water kon het Maaswater in de buurt van Cuijk over twee verlaagde dijkvlakken het achterland in stromen. In 1942 werd de Beerse Overlaat opgeheven en werden de dijken aangepast.

Tijdens de wandeling van circa 1.5 tot 2 uur kwamen nog veel wetenswaardigheden over de streek aan bod, zoals de stichting van het klooster Bethlehem in Haren, de flora en fauna  in dit weidse polderlandschap. Ik heb nog een aantal gedichten en haiku/senryu voorgedragen, die allemaal wel ergens op mijn weblog staan.
Zo zagen we vandaag ook nog het Oranjetipje een fraai klein vlindertje dat voornamelijk de pinksterbloem en look-zonder-look als waardplanten heeft.



Ook zagen we tijdens de voorwandeling iets bijzonders, althans voor mij persoonlijk, want ik had dat nog nooit eerder gezien of van gehoord. We kwamen het zogenaamde "sterrenschot" of ook wel "heksensnot" geheten tegen. Het was in dit geval een op kaviaar gelijkend pakketje kikkereitjes met nog zichtbaar de eierstokken van een pad of kikker, dat als prooirestant door de predator was achtergelaten. Je treft het ook vaak aan in een wittig omhulsel van zweleiwitten, wanneer het opgezwollen is door vocht of door de maagsappen van de predator als het uitgebraakt is.


Het was een mooie en leerzame wandeling.


jeer